Home BEAUTIFUL YOU «Δεν προλαβαίνω, δεν έχω χρόνο να πάρω ανάσα» | Μια πραγματικότητα ή μήπως μία πλάνη;

«Δεν προλαβαίνω, δεν έχω χρόνο να πάρω ανάσα» | Μια πραγματικότητα ή μήπως μία πλάνη;

Υπάρχουν κάποιες συνήθειες που έχουν θετικό αντίκτυπο στην υγεία και τη ζωή μας γενικότερα και κάποιες άλλες, «κακές», με μουσική υπόκρουση Μίλτου Πασχαλίδη, που καλώς ή κακώς μας επηρεάζουν αρνητικά. Δε θέλω να το πάω πολύ μακριά και όχι, σήμερα δε θα σου μιλήσω για τις προφανείς εξαρτήσεις, αλλά για κάτι άλλο, το οποίο όλες και όλοι μας κάνουμε μοιραία και… μας βλάπτει σε πολλά επίπεδα.

«Δεν προλαβαίνω, δεν έχω χρόνο να πάρω ανάσα»: Αυτή η κουβέντα που πριν γίνει λέξεις είναι σκέψη και πριν καν γίνει σκέψη είναι βραχνάς εξ’ ορισμού, είναι η φράση που καθημερινά λέμε στον εαυτό μας και στους άλλους με αποτέλεσμα ακόμα και στις «ανάσες» της ημέρας να μας βαραίνει, να μας προσθέτει στρες –επιπλέον- και μας κάνει να πιστεύουμε όλο και πιο πολύ ότι τελικά… είμαστε στην κυριολεξία έρμαια της ζωής. Είναι όμως όντως έτσι;

Γνωρίζεις καλύτερα τους ρυθμούς της ζωής σου από εμένα και ξέρεις εξίσου πολύ καλά ότι αν θες, μπορείς να δημιουργήσεις τις συνθήκες ηρεμίας και αρμονίας που αξίζεις αρκεί να το επιλέξεις.

Θέλω λίγο να πάρεις μια ανάσα και να σκεφτείς το «Δεν προλαβαίνω» σαν κουβέντα με ποιον τρόπο σε βοηθά, πώς επηρεάζει την οικογένεια, τους φίλους, τους συνεργάτες σου και κυρίως, τον εαυτό σου.

Κάθε φορά που κάποιος μου λέει ότι δεν προλαβαίνει να πάρει ανάσα, ξέρεις τι αισθάνομαι; Συμπόνια και μια κάποια θλίψη.

Συμπόνια γιατί σκέφτομαι πόσο πηγμένη/ος είναι, πόσο ανήμπορος/η αισθάνεται για το γεγονός ότι νομίζει ότι δεν έχει επιλογές και μια κάποια θλίψη γιατί δεν έχει (ακόμα) αισθανθεί ότι έχει δικαίωμα στη ζωή και τον εαυτό του/της να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες γείωσης και ανάσας που χρειάζεται για να προχωρήσει με υγεία στη ζωή του/της.

Το «δεν προλαβαίνω» δεν ισούται με καμία πραγματικότητα, ισούται με μια πλάνη που σε κάνει να πιστεύεις ότι απλά έτσι είναι η ζωή και οι κανόνες της. Μάντεψε όμως, ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, είσαι εσύ και άρα… ποιος θέτει τους κανόνες;

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το στρες, το άγχος, οι ταχυκαρδίες, ο πονοκέφαλος, οι πόνοι στο στομάχι, αν μου επιτρέπεις, είναι επιλογή. Μια επιλογή που σου λέει πως «Μπορείς και καλύτερα!». Και εφόσον μπορείς, είναι στο χέρι σου να το κάνεις. Το ζήτημα είναι ό,τι κι αν επιλέγεις συνειδητά στη ζωή σου, να λειτουργεί. Για σκέψου λίγο τώρα… το «δεν προλαβαίνω», λειτουργεί;

Συνέχισε Ολόψυχα,

Your Coach,

Μάρη Γαργαλιάνου

 

Καλώς ήλθατε 👋

Εγγραφείτε για να λαμβάνετε εκπληκτικό περιεχόμενο στα εισερχόμενά σας, κάθε εβδομάδα.

We don’t spam! Read our privacy policy for more info.

Related Posts