Είναι Κυριακή πρωί, έχω κατέβει στο κέντρο της Αθήνας για να πραγματοποιήσω μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ακρόπολης. Έχοντας ολοκληρώσει την έκδοση εισιτηρίου κατευθύνομαι προς τον χώρο των εκθεμάτων. Βρίσκομαι στον δεύτερο όροφο, όπου παρουσιάζονται εκθέματα του Παρθενώνα της Ακρόπολης, αμέσως, σπεύδω να αναζητήσω τα δύο Αθηναϊκά αγγεία που έχουν επιστρέψει για λίγο στην πατρίδα τους, από το Τορόντο του Καναδά.
Στέκομαι μπροστά από τις προθήκες και σχολιάζω με την παρέα μου το περιεχόμενο των παραστάσεων των δύο Παναθηναϊκών αμφορέων, τότε δύο μικρά παιδιά δίπλα μας στρέφονται προς το μέρος μας και μας κοιτάνε λες και ήμασταν αλλόφρονες. Ξάφνου (όχι ότι δεν το περίμενα να έρθει) το μικρό αγόρι με ρωτάει γεμάτο απορία και αρνητισμό: «Μα καλά, όλα αυτά που λέτε πού τα βλέπετε; Τα διαβάζετε κάπου ή τα βγάζετε από το μυαλό σας;». Γέλασα (το παραδέχομαι), όμως έσπευσα αμέσως να του απαντήσω, «Τα βλέπω πάνω στο αγγείο». Συνεχίζει γεμάτος αρνητικότητα με έναν συνδυασμό θυμού, «Μα καλά, εσείς πώς τα βλέπετε όλα αυτά και εμείς όχι;», ταυτόχρονα προσθέτει και το μικρό κορίτσι το δικό της ερώτημα: «Και πού ξέρουμε ότι αυτή είναι όντως η Αθηνά και όχι κάποια άλλη;».
Ομολογώ να πω, ότι οι ερωτήσεις του με εξέπληξαν, στροβιλίζοντας στο μυαλό μου τι θα πω, χωρίς όμως να τα μπερδέψω περισσότερο, απαντάω αυθόρμητα: «Γνωρίζουμε ότι είναι η Αθηνά από τη Μυθολογία». Σταμάτησαν για λίγο, βαθιά μέσα μου ήλπιζα πως είχα ξεμπερδέψει, μάταια όμως! «Τι είναι η Μυθολογία;» ρώτησαν όλο απορία με ένα στόμα-μια φωνή. Προτού προφτάσω να τους απαντήσω, εμφανίστηκαν οι γονείς τους, μας ζήτησαν συγγνώμη σε περίπτωση που τα παιδιά τους μας ενόχλησαν, τα πήραν από το χέρι και έφυγαν.
Η αλήθεια είναι πως δεν μας είχαν ενοχλήσει καθόλου, αντιθέτως, είχαν καταφέρει να μου δημιουργήσουν ερωτήματα που τριβέλιζαν το μυαλό μου:
Πώς να εξηγήσουμε σε ένα μικρό παιδί τι είναι η Μυθολογία;
Πώς μπορούμε να το φέρουμε σε επαφή με τη Μυθολογία χωρίς να το μπερδέψουμε περισσότερο και να το κάνουμε να την αγαπήσει;
Πώς θα εξηγήσουμε σε ένα μικρό παιδί «Τι είναι η Μυθολογία»
Η Μυθολογία προέρχεται από τη λέξη μύθος, μια φανταστική ιστορία το περιεχόμενο της οποίας, συνήθως, σχετίζεται με μεταφυσικά θέματα, όπως οι 12 Θεοί του Ολύμπου, ημίθεοι ήρωες, η δημιουργία του κόσμου κ.ά. Ο μύθος θεωρείται φανταστική ιστορία διότι οι ιστορίες που περιγράφει ασχολούνται με θέματα που μπορούν να επεξηγηθούν μόνο μέσω της φαντασίας και όχι μέσα από τους επιστημονικούς κλάδους. Έτσι, λοιπόν, η αρχαιότητα είναι γεμάτη από μύθους τους οποίους συναντούμε σε διάφορα σημεία της καθημερινότητας.
Έχοντας δώσει στα μικρά παιδιά μια πρώτη εικόνα για την έννοια της Μυθολογίας, το επόμενο που πρέπει να κάνουμε είναι να τους δώσουμε παραδείγματα χρήσης του μύθου μέσα από την καθημερινή ζωή. Στόχος μας είναι, να αντιστοιχίσουν τον μύθο με το παραμύθι, έτσι θα μπορέσουν να το αντιληφθούν με μεγαλύτερη ευκολία χωρίς να μπερδευτούν και να βομβαρδιστούν από πλήθος πληροφοριών.
Μέσα από τη Μυθολογία τα μικρά παιδιά θα έρθουν σε μια πρώτη επαφή με τον αρχαίο κόσμο, θα ξεκινήσουν σιγά σιγά να τον γνωρίζουν, χωρίς να τον συνδέσουν με το μάθημα της Ιστορίας το οποίο θα τους ακολουθεί στα μαθητικά τους χρόνια.
Οι μικροί μας φίλοι θα δημιουργήσουν νέες εικόνες στα μυαλό τους, θα φαντάζονται τους πρωταγωνιστές των μύθων, καθώς μας ακούν να τους περιγράφουμε τα κατορθώματά τους, θα μπαίνουν στη θέση των ηρώων και θα προσπαθούν να τα καταφέρουν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μυθολογικοί ήρωες.
Έτσι, τα μικρά παιδιά θα καλλιεργήσουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες με νέες εικόνες, θα έρθουν σε μία πρώτη επαφή με τον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο και θα διδαχθούν ένα “νέο μάθημα“:
Μπορείς να καταφέρεις τους στόχους σου χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον νου σου!
Επιπρόσθετα, οι επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία θα σταματήσουν να είναι τόσο βαρετές για τα παιδιά μας αφού θα ανυπομονούν να «περπατήσουν» στα χνάρια των μυθολογικών ηρώων.
Οι πρώτες ιστορίες μυθολογίας που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γονείς για να φέρουν τα παιδιά σε μια πρώτη επαφή με την Μυθολογία είναι:
Η δημιουργία του κόσμου, ο μύθος της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την ονομασία της πόλης της Αθήνας, και φυσικά οι ιστορίες για τους 12 Θεούς του Ολύμπου, τους οποίους αναλύει διεξοδικώς ο συγγραφέας Κώστας Πούλος στα μυθολογικά του παραμύθια των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ με τίτλο «Είμαι θεός», «Είμαι θεά».
Επίσης, στο Κέντρο Πολιτισμού, Ελληνικός Κόσμος πραγματοποιείται η μεγαλύτερη μυθολογική έκθεση που έχει συμβεί έως σήμερα στη Ελλάδα με θέμα “Οι Θεοί του Ολύμπου”, όπου μικροί και μεγάλοι μπορούν να ανακαλύψουν και να θαυμάσουν τη μοναδικότητα και το εύρος του Αρχαίου Ελληνικού Κόσμου.
Και… ποιος είπε ότι η μυθολογία είναι μόνο για τους μικρούς μας φίλους;
Σε περίπτωση που ανήκεις στο κοινό που λατρεύει την μυθολογία (στο οποίο ανήκω και εγώ), πρέπει οπωσδήποτε να ξεφυλλίσεις «Το τραγούδι του Αχιλλέα» και την «ΚΙΡΚΗ» της Madeline Miller (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ), δύο μοναδικά λογοτεχνικά βιβλία τα οποία περιγράφουν τις περιπέτειες των δύο (και όχι μόνο) μυθολογικών αυτών προσώπων!
