Το έκανα κατά κόρον στην κόρη μου όταν ήταν μωράκι, το κάνω και τώρα όταν αντικρύζω ένα μωρό φίλων μου: Μιλάω δυνατά, χαμογελαστά και… μπεμπεκίστικα, κοιτώντας τα στα μάτια! 9 στις 10 φορές πετυχαίνει και με συμπαθούν τα μικρούλια (και οι γονείς που απασχολώ τα μικρούλια τους) αλλά έχω δεύτερες σκέψεις, για να μην πω ενοχές… Δεν κάνω αυτό που προτείνουν οι ειδικοί, να αποφεύγουμε δηλαδή να μιλάμε στα μωρά μπεμπεκίστικα!
Πάμε άτααα;
Έτοιμοι για νάνι!
Ώρα για μαμ!
Θα κάνουμε μπλουμ!
Και ποια από εμάς δεν έχει πει αυτές τις εκφράσεις στο μικρό της πλασματάκι; Όλοι μας το κάνουμε, εντελώς αυθόρμητα, ασυναίσθητα. Μπορεί και να θεωρούμε ότι λέγοντας «μαμ» στο μωρό, θα καταλάβει καλύτερα τι θέλουμε να του πούμε από το να λέγαμε για παράδειγμα «Έλα να φάμε!» ή «Ώρα για φαγητό!».
Η αλήθεια όμως είναι ότι τα μωρά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από ό,τι νομίζουμε και μάλιστα μπορούν να αναγνωρίζουν λέξεις πριν καν ακόμα τις προφέρουν.
Ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Duke, κατόπιν σχετικής έρευνας, συμβουλεύουν:
“Αντιμετωπίστε το μωρό σας σαν έναν κανονικό συνομιλητή. Ακόμα και τα μικρά βρέφη ακούνε και μαθαίνουν για τις λέξεις και τον κόσμο γύρω τους προτού καν αρχίσουν να μιλάνε. Οι άνθρωποι που τα φροντίζουν είναι εκείνοι που το κάνουν εφικτό αυτό”.
Και προσθέτουν ότι: «Η διαρκής λεκτική επικοινωνία με τα βρέφη και η εστίαση σε αυτό που περιεργάζονται ανά πάσα στιγμή σίγουρα δεν θα τα βλάψει. Μάλιστα, ίσως να τα βοηθήσει με την πρώιμη γλωσσική ανάπτυξη”.
Εντάξει, ΤΩΡΑ έχω ενοχές! Υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά που θα συναντήσω μωρό, θα του απευθυνθώ σαν να έχω μπροστά μου έναν κανονικό συνομιλητή. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω.
