myrtle

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, λάτρευα τα Χριστούγεννα! Δεν ξέρω τι μου άρεσε τόσο πολύ! Τα φώτα, τα χρώματα, οι μυρωδιές, τα γλυκά… όλα! Και πάντα έλεγα πως σίγουρα θα πρέπει να ήμουν κάποτε ξωτικό των Χριστουγέννων… το ίδιο πίστευαν βέβαια για μένα και όλοι οι γύρω μου! 

Σε μια ώρα υπογράφαμε τα χαρτιά της εξόδου. Τρέμαμε και οι δύο. Χαιρετήσαμε τους φίλους μας, τις μαίες που σε πρόσεξαν τόσο πολύ, τους γιατρούς. Το Ιασώ είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μας. Πλέον όμως ήσουν δικός μας. Χωρίς ωράρια, χωρίς γιατρούς, χωρίς σωληνάκια. Οι πόρτες του Ιασώ άνοιξαν. Έξω χιόνιζε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φύγαμε. Οι τρεις μας.