Με αφορμή, λοιπόν, το Πάσχα, μια ιδιαίτερη γιορτή που μιλά για τον κύκλο της ζωής, πέρα από τις λαμπάδες, τα κόκκινα αυγά και τα τσουρέκια, μας δίνεται μία καλή αφορμή να πλησιάσουμε τα παιδιά μας και να μιλήσουμε μαζί τους για το ‘απαγορευμένο’ θέμα του θανάτου, αλλά και το ‘φαινόμενο της Ανάστασης’.

Πριν σκεφθούμε, όμως, τι πρέπει να πούμε στα παιδιά μας για τον θάνατο και την Ανάσταση, θα ήταν καλό για μία στιγμή να ανατρέξουμε στο πώς βιώναμε εμείς ως παιδιά την Μεγάλη Εβδομάδα και τους συμβολισμούς της.

Τι ήταν αυτό που μας άρεσε; Τι ήταν αυτό που μας δυσκόλευε; Τι ήταν αυτό που δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε και τελικά, πως νιώθαμε για όλα αυτά; Έχοντας λοιπόν αυτά τα ερωτήματα στο μυαλό μας μπορούμε να αναλογισθούμε πώς περίπου αντιλαμβάνεται ένα παιδάκι αυτές τις ημέρες.

Εξίσου σημαντικό είναι να λάβουμε υπόψη την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται το παιδί.

Πιο συγκεκριμένα, το παιδί που βρίσκεται στην ηλικία των 3-6 ετών (προσχολική ηλικία), δεν μπορεί να κατανοήσει την οριστικότητα του θανάτου.

Στην ηλικία των 7-8 ετών μπορεί να αφομοιώσει την έννοια του θανάτου, καθώς έχει αποκτήσει την έννοια της ολότητας και της μη αντιστρεψιμότητας.

Στην προεφηβεία το παιδί γνωρίζει ότι ο θάνατος αφορά όλους, χωρίς ωστόσο να έχει εμβαθύνει, ενώ ο έφηβος έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει πλήρως το φαινόμενο.

Είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας πως η λέξη “θάνατος” δεν είναι άγνωστη στο παιδί, καθώς είτε την έχει χρησιμοποιήσει στα παιχνίδια του είτε την ακούει από τους μεγαλύτερους.

O θάνατος είναι για το παιδί σαν ένα παιχνίδι, που του επιτρέπει να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του για τη ζωή, την αγάπη και το μίσος.

Αυτό που σε κάθε περίπτωση μπορούμε να προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε με απλά και κατανοητά λόγια είναι ότι το Πάσχα και η Ανάσταση συμβολίζουν ακριβώς τον κύκλο της ζωής, που δεν κλείνει με τον θάνατο, αλλά με την Ανάσταση, η οποία αντιπροσωπεύει την αγάπη για τη ζωή και την προσπάθεια!