θηλάζουσα μαμά

Με αφορμή την παγκόσμια εβδομάδα θηλασμού μετά από έναν χρόνο που είμαι μαμά σκέφτηκα να μοιραστώ τις αναμνήσεις μου από αυτό το υπέροχο ταξίδι που για μένα είχε διάρκεια 3,5 μηνών αφότου γέννησα το μικρό μου.

Τους πρώτους μήνες με το μωρό και ειδικά αν είναι το πρώτο, όλοι εμείς οι γονείς από το φόβο μας μην πάθει κάτι το μικρό μας αγγελούδι, από την ανασφάλεια της απειρίας και της πρώτης φοράς, χάνουμε δεκάδες όμορφες στιγμές μαζί του, κάτι που συνειδητοποιούμε φυσικά αργότερα. Όλοι έχουμε νιώσει τον εαυτό μας να ανησυχεί για το πως να κρατήσει, να αγκαλιάσει ακόμα και να φιλήσει το μωρό .

Μην το σκέφτεστε και ακούστε τον γιατρό και τη μαία σας και δεχτείτε τη παρουσία του καλού σας κοντά σας τις ώρες του τοκετού. Για να σας περιγράψω με μια φράση το πόσο όμορφα ένιωσα που το είχα δίπλα μου, μετά από 12 ώρες αναμονή του τοκετού, με πόνους και στιγμές αγωνίας, θα σας πω ότι δεν θα τα είχα καταφέρει σε τόσο καλό βαθμό χωρίς εκείνον και αν ξαναγεννούσα πάλι κοντά μου θα τον ήθελα!

Τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά διαδεδομένο το μαξιλάρι θηλασμού. Πρόκειται για ένα μαξιλάρι σε μακρόστενο σχήμα μισοφέγγαρου, αρκετά εύκαμπτο το οποίο έχει αρχικά την ιδιότητα αγκαλιάζει το σώμα της μητέρας προσφέροντας επιπλέον στήριξη στο μωρό κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Όμως υπάρχουν και άλλοι τρόποι χρήσης και πριν και μετά τη περίοδο του θηλασμού που μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο.