μαμά και σύντροφος

Αυτό τον χρόνο λοιπόν που φεύγει νιώθω ότι θέλω να τον αποχαιρετήσω περισσότερο ως μαμά, ως μαμά του μικρού μου αστεριού, του μωρού μου που άλλαξε και ομόρφυνε τη ζωή μου ( όσο και να μην θέλω καταλήγω γραφική μαμά) και του διαδικτυακού μου άστρου που είναι το blog μου και φυσικά εσείς όλοι που καθημερινά ή εβδομαδιαία αφιερώνετε χρόνο να διαβάσετε τα άρθρα και να συμμετάσχετε στις δράσεις μας. 

Ο Νοέμβριος είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μήνες. Σηματοδοτεί την έναρξη του χειμώνα, τελειώνει η εποχή του Φθινοπώρου της οποίας δεν είμαι ιδιαίτερος  fun καθώς θέλω ξεκάθαρες καταστάσεις και όχι λίγο από όλα, δηλαδή λίγο Καλοκαίρι και λίγο χειμώνα σε μια εποχή! Για αυτό αγαπώ και το Νοέμβρη ιδιαίτερα καθώς τα πράγματα ξεκαθαρίζουν και χειμωνιάζουν και ναι το ομολογώ είμαι παιδί του χειμώνα όσο και αν αγαπάω το καλοκαίρι, γεννημένη αρχές Φλεβάρη βλέπεις!

Μην το σκέφτεστε και ακούστε τον γιατρό και τη μαία σας και δεχτείτε τη παρουσία του καλού σας κοντά σας τις ώρες του τοκετού. Για να σας περιγράψω με μια φράση το πόσο όμορφα ένιωσα που το είχα δίπλα μου, μετά από 12 ώρες αναμονή του τοκετού, με πόνους και στιγμές αγωνίας, θα σας πω ότι δεν θα τα είχα καταφέρει σε τόσο καλό βαθμό χωρίς εκείνον και αν ξαναγεννούσα πάλι κοντά μου θα τον ήθελα!

Για όλες εμάς τις γυναίκες που έχουμε γίνει και μανούλες, ο πιο σημαντικός άνθρωπος μαζί με τα παιδιά μας είναι ο σύντροφος μας, ο άνθρωπος που ερωτευτήκαμε, αγαπήσαμε και συνεχίζουμε να ερωτευόμαστε και να αγαπάμε ακόμα περισσότερα αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι τον επιλέξαμε για πατέρα του παιδιού μας.