Εσείς κάθεστε δίπλα στο παιδί, στην εξτρά καρέκλα του γραφείου του και του διορθώνετε τα λάθη ή μήπως έχετε πάρει και μερικά βοηθήματα;
Τι γίνεται, όταν το παιδί ξέρει πως έχει σίγουρη τη βοήθεια στο σπίτι;
1. Δεν το νοιάζει και τόσο πολύ να προσέξει στο μάθημα ή να εκφράσει τις απορίες του. Αφού θα του τα εξηγήσει όλα η μαμά ή ο μπαμπάς.
2. Είναι σαν να ξεγελάμε τον δάσκαλο ή τη δασκάλα. Που σύντομα θα καταλάβει ότι η όλη εικόνα ήταν ψευδής αλλά μέχρι τότε θα έχει χάσει πολύτιμο χρόνο στο να βοηθήσει ουσιαστικά ένα παιδί που έχει ανάγκη.
3. Ο γονιός που κάθεται και αφιερώνει άπειρες ώρες στο διάβασμα του παιδιού του είναι λογικό να έχει απαιτήσεις τόσο από το ίδιο το παιδί όσο και από τον εκπαιδευτικό. Και καμιά φορά γίνεται υπερβολικός και υπέρ το δέον αυστηρός. Κι έτσι έχουμε παιδιά που θέλουν να είναι καλοί μαθητές μόνο και μόνο για να μην απογοητεύσουν τους γονείς τους.
4. Όταν ο γονιός επιλέγει να γίνεται για κάποιες ώρες δάσκαλος ή δασκάλα, χάνει πολύτιμο χρόνο από το να είναι ένας γονιός που χαίρεται να παίζει με το παιδί του. Αυτές τις ώρες θα μπορούσαν να διαβάσουν μαζί ένα βιβλίο, να δουν μια ωραία ταινία, να παίξουν ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι.
5. Ο γονιός που διαβάζει το παιδί του δεν σημαίνει ότι ξέρει να το κάνει και σωστά. Ότι ξέρει να εξηγήσει στο παιδί τα πάντα, ή με τον σωστό τρόπο ώστε εκείνο να αγαπήσει τη μάθηση. Ή τελικά να την αντιμετωπίσει ως μια απλή παπαγαλία.
6. Το παιδί δεν αναπτύσσει την κριτική σκέψη και έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι ο γονιός του θα είναι πάντα εκεί, ένα αποκούμπι, ένα δεκανίκι, μια χείρα βοηθείας σε ό,τι εκείνο θα έπρεπε να φέρει εις πέρας μόνο του.
Επομένως μήπως να εξετάσουμε καλύτερα πως και αν πρέπει τελικά να παρεμβαίνουν στο διάβασμα του παιδιού στο σπίτι ή όχι ;
